Nietłumaczony wcześniej na polski wiersz Stalina
Chodził on od domu do domu
stukał ku obcym drzwiom
ze starym dębowym panduri
z prostą pieśnią swą
–
A w pieśni jego a w pieśni
jak słoneczny blask czysta
wybrzmiewała wielka prawda
wywyższone marzenia
–
Serca przemienione w kamień
zmuszać bić umiał
u wielu budził on rozum
co w mroku głębokim spał
–
Lecz zamiast wielkości i sławy
ludzie jego ziemi
odrzuconemu truciznę
w czaszy mu podali
–
Rzekli jemu: „Przeklęty
pij osusz do dna
i pieśń twoja nam obca
i prawda twoja zbędna”
Z którego to roku wiersz wiadomo?
Przypuszczalnie powstał najpóźniej w 1895 r. (http://grachev62.narod.ru/stalin/t17/t17_001.htm)